Γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει ημάς.
κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον
- εδιζησάμην εμεωυτόν Ηράκλειτος (μπήκα μέσα μου και έψαξα – ερεύνησα τον εαυτόν μου για να βρω την αλήθεια)
- Για να πείσεις κάποιον για την αλήθεια δεν αρκεί να την επισημάνεις, αλλά να του δείξεις το μονοπάτι που οδηγεί από το σφάλμα στην αλήθεια.
Λούντβιχ Βιτγκενστάϊν
Αυστριακός φιλόσοφος
- Κάθε άνθρωπος πρέπει να επιλέγει πόση Αλήθεια μπορεί να αντέξει
“Οταν έκλαψε ο Νίτσε”
Irvin D. Yallom
- Η αλήθεια εκφράζεται με πράξεις, η ελευθερία είναι η αίσθηση της αλήθειας.
- Η αλήθεια ως μεσότης της αλαζονείας και της ειρωνείας
Αριστοτέλης
Στην Αρχαία Αθήνα, στις όχθες του Ηριδανού, ο Σωκράτης προσπαθώντας να εκμαιεύσει από έναν έφηβο την απάντηση στο “τί έστιν”, παραδέχεται με ειλικρίνεια: ” ουδέν οίδα“.
Τι είναι λοιπόν ΑΛΗΘΕΙΑ ; Γιατί ασχολείται τόσο πολύ μαζί της ο Φιλοσοφικός Στοχασμός ;
Ποιό είναι το εννοιολογικό φορτίο της λέξης ΑΛΗΘΕΙΑ ;
Ποιά η σημαντικότητα της έννοιας ΑΛΗΘΕΙΑ για τον Ελευθεροτεκτονισμό;
Το ζήτημα της Αλήθειας είναι ένα κρίσιμο και διαρκές ερώτημα που έχει απασχολήσει και θα συνεχίσει να απασχολεί το σύνολο της φιλοσοφικής σκέψης, ερώτημα που έχει ασφαλώς δεχθεί τόσες απαντήσεις και ερμηνείες όσες και οι προσπάθειες προσέγγισής του.
Ερωτήματα σχετικά με την Αλήθεια έχουν τεθεί από την απαρχή της φιλοσοφίας, όμως σήμερα πρέπει να μας απασχολήσουν εντονότερα διότι το υπάρχον αξιακό πλαίσιο, εντός του οποίου διαμορφώνονται οι σχέσεις των ανθρώπων, βρίσκεται σε μια κατάσταση ηθικής αμφισβήτησης.
Πόσο αληθινοί είμαστε άραγε;
Η λέξη “Αλήθεια” στην αρχαία ελληνική γλώσσα έχει ως ετυμολογική ρίζα το ρήμα λήθω, αρχαϊκός τύπος του λανθάνω, και δημιουργήθηκε με την πρόσθεση του στερητικού -α- στη λέξη λήθη.
Λήθη σήμαινε στην αρχαιότητα και σήμερα, αμνησία, ξεχασιά, λησμονιά, διαγραφή, ξαστοχιά, απόκρυψη, ενταφιασμό, αγνωσία.
Κατά την μυθολογία Λήθη ονομαζόταν ένας από τους πέντε ποταμούς του Άδη, από τα νερά του οποίου έπιναν οι νεκροί για να λησμονήσουν την επίγεια ζωή τους.
Λήθη ονομάζεται η ανυπαρξία της Mνήμης, η δε Mνήμη είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την επιθυμία, όπως υποστηρίζει ο γνωστός ψυχαναλυτής W. Bion. Μια επιθυμία μπορεί να επιφέρει τη μετάθεση ή και την απώθηση μιας Mνήμης.
Η Mνήμη είναι η αφετηρία της επιθυμίας.
Η Annie Besant στο έργο της “Η δύναμη της Σκέψης”, υποστηρίζει : “Όταν αναπτύσσεται ένας δεσμός ανάμεσα σε μια ευχαρίστηση και σε ένα ορισμένο αντικείμενο, τότε προβάλλει η καθορισμένη επιθυμία για την απόκτηση ξανά εκείνου του αντικειμένου και έτσι την επανάληψη της ευχαρίστησης”. Τότε αναπτύσσεται ισχυρή Mνήμη.
Η επιθυμία έχει μέσα της τη θύμηση, το θυμικό που έλεγε ο Αριστοτέλης και ο Πλάτωνας για να εκφράσουν την μια από τις τρεις υποστάσεις της ψυχής, εκείνη που θέλει, που έχει την επιθυμία να βιώσει μια ευχαρίστηση.
Όποιος θέλει, όποιος επιθυμεί, αυτός θυμάται και επιδιώκει να επαναλάβει ευχάριστα βιώματα.
Η Αλήθεια υπάρχει σε αντίθετη κατεύθυνση με τη Λήθη.
Στην αρχαία ελληνική γλώσσα η λέξη Λήθη ταυτιζόταν με τη λέξη λάθος δωριστί, (λάθος=λήθος=λήθη) και όπως γνωρίζουμε το ρήμα λανθάνω (από την ίδια ρίζα), σημαίνει διαφεύγω, κρύβομαι. Συνεπώς το παράγωγο λαθραίο είναι αυτό που γίνεται κρυφά, μυστικά.
Αληθινό είναι ακριβώς το αντίθετο, είναι αυτό που βρίσκεται στην επιφάνεια, δεν κρύβεται, είναι μέσα στη διαφάνεια, μέσα στο φως.
Η λέξη Αλήθεια, εννοιολογικά προσεγγίζει τη λέξη “φανερός”, και δηλώνει πως η Αλήθειαείναι πάντοτε εκεί, διαθέσιμη σε όλους που θέλουν και μπορούν να την δουν, χωρίς να κρύβεται ή να είναι δυσδιάκριτη.
Η Αλήθεια είναι στάση Ζωής.
Χαρακτηρίζει την ποιότητα ζωής του ανθρώπου και ονομάζουμε Αληθινό τον Άνθρωπο εκείνο που βιώνει θετικά και φωτεινά την κάθε στιγμή του, που φτιάχνει Οράματα βασιζόμενος στις επιθυμίες και τα θέλω του, τα οποία είναι καταγεγραμμένα στην Μνήμη του. Αληθινός είναι ο Άνθρωπος που εκπέμπει τη χαρά της ζωής για τον ίδιο και για τους συνανθρώπους του.
Αυτή η χαρά δεν είναι δεδομένη κι αυτονόητη, είναι ζητούμενο.
Ο Αληθινός Άνθρωπος θυμάται, έχει επιθυμίες και θυμώνει για να ξαναφτιάξει ότι καταστρέφεται και χαίρεται για να δημιουργήσει κάτι καινούριο.
Ο Αληθινός Άνθρωπος έχει πάθη και αγαπά τη Δημιουργία, τη Χαρά, τη Ζωή.
Ο Αληθινός Άνθρωπος αναζητά, ψάχνει, μαθαίνει, κτίζει Γνώση, βαδίζει στο δρόμο προς την Αλήθεια, τη Σοφία, το Φως.
Ο Αληθινός Άνθρωπος είναι η ανθρώπινη έκφραση της Αλήθειας!
Η Αλήθεια όμως, ως έννοια πως ορίζεται…..
Για την Αλήθεια όπως και για άλλες έννοιες, τη Δικαιοσύνη, την Ελευθερία, , την Ηθική κ.α. είναι αρκετά δύσκολο να διατυπώσουμε έναν ορισμό, ο οποίος να γίνει γενικά αποδεκτός ως πλήρης.
Από τις αφηρημένες αυτές έννοιες κύρια η Ελευθερία και η Αλήθεια καθορίζουν την κουλτούρα κάθε κοινωνίας.
Η βιβλιογραφία αναφέρει δύο σχολές «Αλήθειας»:
- του «Υλισμού», βασιζόμενη στα δεδομένα των αισθήσεων, υποστηρίζει ότι η Αλήθεια σχετίζεται με αυτό που παρουσιάζεται ως αντικειμενική πραγματικότητα και το οποίο έχει ευρύτατη κοινωνική αποδοχή.
- του «Ιδεαλισμού» βασιζόμενη στη φιλοσοφική θεώρηση του Πλάτωνα, υποστηρίζει ότι η Αλήθεια βρίσκεται στο επέκεινα, δηλαδή στον κόσμο των Ιδεών.
Κατά την Σχολή του “Υλισμού”, η Αλήθεια ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα ή «σ’ αυτό που είναι», δηλαδή η έννοια της Αλήθειας ορίζεται ως η γνώση της Πραγματικότητας. Είναι κάτι πραγματικό.
Πολλοί όμως δεν αποδέχονται τον ορισμό αυτό, υποστηρίζοντας ότι άλλο είναι η Αλήθειακαι άλλο η Γνώση και η Πραγματικότητα.
Πραγματικότηταείναι ο αντικειμενικός κόσμος ο οποίος υπάρχει είτε τον αντιλαμβανόμαστε είτε όχι.
Ενώ Αλήθεια, κατά τους υλιστές,είναι ότι γνωρίζουμε από την Πραγματικότητα με αντικειμενική και ακριβή προσέγγιση. Δηλαδή με πλήρη βεβαιότητα.
Αυτό ταυτίζεται με την άποψη του Αριστοτέλη ο οποίος είχε ορίσει ότι Αλήθεια σημαίνει «την περί των πραγμάτων γνώσιν μας», δηλαδή την συμφωνία του νου προς τα πράγματα.
Ο σοφιστής και συγγραφέας Λουκιανός (125-180 μ.Χ) στο έργο του “Αληθής Ιστορία” γράφει : «Πως δει την Ιστορίαν συγγράφειν», δηλαδή, η Αλήθεια απαιτεί να γράφουμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους .
Ο Μάρτιν Χάιντεγκερ (Martin Heidegger, 1889-1976), ένας από τους σημαντικότερους φιλοσόφους του 20ού αι., συζητά για την Αλήθεια με αφετηρία την αρχέγονη ουσία της Αλήθειας, η οποία, όπως υποστηρίζει, βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τον προσδιορισμό της Αλήθειας ως συμφωνίας του αντικειμένου και της νόησης.
Η Αναζήτηση της Αλήθειας απαιτεί Αναζήτηση της αντικειμενικής Γνώσης, του Γίγνεσθαι και αυτή η Αναζήτηση ίσως δώσει κάποια σημεία της πνευματικής ουσίας της Αλήθειας, του Είναι.
Χρήσιμο είναι να γίνει διάκριση μεταξύ Αλήθειας και Γνώσης.
Κατά τον Γερμανό φιλόσοφο Βάλτερ Μπένγιαμιν(Walter Benjamin), βαθιά επηρεασμένο από την πλατωνική θεωρία των ιδεών, η Αλήθεια ορίζεται ως “Είναι” και αποκτά ύψιστη μεταφυσική σημασία ενώ η Γνώση συνιστά μια συνάφεια εννοιών, προϊόν της διάνοιας. Είναι δύο εκ διαμέτρου διαφορετικές οντολογικές κατευθύνσεις.
Βρισκόμαστε σε ένα σταυροδρόμι από όπου εκκινούν δύο δρόμοι με σαφώς διακριτό και αντίθετο προσανατολισμό. Ο ένας είναι εκείνος της Γνώσης που αποπειράται να κατευθύνει, να εκτρέψει την Αλήθεια προς τον άνθρωπο, καθιστώντας την αντικείμενο διερεύνησης της διάνοιάς του, με πρόθεση να την κατανοήσει μέσω συσχετίσεων, συναρτήσεων εννοιών, εξειδικεύσεων και λογικών πειθαρχιών, υποθέσεων και συμπερασμάτων και ο άλλος δρόμος είναι εκείνος της Αλήθειας, η οποία όμως σύμφωνα με τον Μπένγιαμιν «δεν υφίσταται ως εννοείν, που βρίσκει τάχα τον προορισμό του μέσω της εμπειρίας, αλλά ως η εξουσία εκείνη που χαρακτηρίζει την ουσία αυτής της εμπειρίας».
Η Αλήθεια είναι μια «πνευματική ουσία» η οποία «δεν γνωρίζει ούτε μέσον, ούτε αντικείμενο» και η οποία δεν είναι δυνατόν να οριστεί ή να καταγραφεί εξωτερικά, δεν αποτελεί αντικείμενο καμίας στραμμένης προς τα έξω διαμήνυσης. Δεν υπόκειται στις βεβαιώσεις που μπορεί να παράσχουν ταξινομήσεις, ερευνητικές μέθοδοι ή γνωστικές συνάφειες και συναγωγές.
Η Γνώση αναζητά το αληθινό μέσω εννοιολογικών σχημάτων και αναπαραστάσεων στο Γίγνεσθαι, στην πολυπλοκότητα δηλαδή και την πολλαπλότητα που εκτείνεται διεσπαρμένη, κατατμημένη, να το ανακαλύψει, να το ανασυνθέσει με τη διαμεσολάβηση της διάνοιας, η οποία υποθέτει , ερωτά προθετικά, συλλαμβάνοντας, αναλύοντας, αποδεικνύοντας, συγκομίζοντας. Πληθύνεται ως έχειν, παραμένει ωστόσο εγκάθειρκτη του επιμέρους, της φαινομενικότητας.
Η Αλήθεια ως ενότητα στο Είναι δεν μπορεί να ταυτίζεται με το αντικείμενο της αποσπασματικής γνώσης.
Η Αλήθεια δεν αποτελεί αντικείμενο περιγραφής, γνώσης τού τι ή τού γιατί, πεδίο όπου ξεδιπλώνονται γνωστικά σχήματα και ερωταποκρίσεις· δεν μπορεί να τεθεί υπό κρίση και να παρέχει αποδείξεις για να πιστοποιήσει την αυθεντικότητά της, προκειμένου να καταστεί σύννομη, (Κόλλια, 2021).
Η εβραϊκή λέξη για την Αλήθεια είναι “εμέθ”, που σημαίνει «σταθερότητα», «αμεταβλητότητα» και «διάρκεια». Ένας ορισμός ο οποίος δηλώνει μια παντοτινή ουσία και κάτι πάνω στο οποίο μπορείς να βασιστείς.
Η Αλήθεια υπάρχει έστω κι’ αν δεν είναι η ίδια παντού και πάντοτε. Είναι μια Αυταξία Ζωής στην οποία βασίζονται οι περισσότερες ανθρώπινες Αξίες.
Βασική και μόνη προϋπόθεση για την Αναζήτηση της Αλήθειας είναι να “αναζητήσουμε” πρώτα τον εαυτό μας όπως μας προτρέπει ο Ηράκλειτος με το «εδιζησάμην εμεωυτόν», έτσι ώστε να οδηγηθούμε στο δελφικό χρησμό τού «γνώθι σαυτόν»…
Το “ένδον σκάπτε “, του Μάρκου Αυρήλιου έχει νόημα για την Αναζήτηση της δικής μας Αλήθειας. Μια διαδικασία Αναζήτησης που θα δώσει αληθινό νόημα στην πορεία ζωής μας.
Πρέπει η Αναζήτηση της Αλήθειας να γίνει στάση Ζωής, ακόμα και αν αυτή οδηγεί στην αντιμετώπιση σκληρών και επώδυνων καταστάσεων.
Δυστυχώς στην κοινωνία μας επικρατεί το ψεύδος και η αναλήθεια, τα οποία γίνονται ρυθμιστές των καταστάσεων και πολλές φορές διαμορφώνουν κοινωνικά πλαίσια που αλλοιώνουν το περιεχόμενο των Ηθικών Αρχών και Αξιών.
Εδώ η Αλήθεια είναι αδιάγνωστη.
Οι ματαιόδοξες και κενοφανείς κοινωνικές δραστηριότητες, οι άνευ ενσυναίσθησης περιστασιακές φιλανθρωπικές δράσεις και οι όποιες διακηρύξεις για Ισότητα, Αδελφοσύνη και Ελευθερία αποτελούν χαρακτηριστικά εκφυλισμού του Ανθρωπισμού. Η έννοια του “Αληθούς” στην ολότητα, των συναισθημάτων, των λόγων και των πράξεων δεν υπάρχει στους χώρους αυτούς. Τα άτομα που κινούνται στα πλαίσια αυτά δεν αντιλαμβάνονται το θεϊκό περιεχόμενο της έννοιας της Αλήθειας και πολύ δε περισσότερο την αξία της Αναζήτησης της μέσα από την ουσιαστική Γνώση.
Η Αναζήτηση της Αλήθειας πραγματώνεται μόνο μέσα από την αντικειμενική Γνώση.
Επιστημονική αλήθεια
Η Επιστήμη αναζητά τη δική της Αλήθεια μέσα από αυστηρές επιστημονικές διαδικασίες ελέγχου. Η εφαρμογή της επιστημονικής μεθόδου έρευνας, μια διαδικασία που πρώτος ο Αριστοτέλης την επινόησε, οδηγεί με πολύ μεγάλη πιθανότητα στη διαμόρφωση της Επιστημονικής Αλήθειας.
Οι εφαρμοζόμενες διαδικασίες υπόθεση, επαναλαμβανόμενο πείραμα επαλήθευσης, διατύπωση συμπερασμάτων, αποδοχή ή όχι από την επιστημονική κοινότητα εξασφαλίζουν σε μεγάλο ποσοστό την αντικειμενική Αλήθεια.
Φυσικά αυτή η αντικειμενική Αλήθεια υφίσταται για όσο διάστημα μια θεωρία επιβεβαιώνει επιστημονικά όσα παρατηρούμε.
Είναι γνωστό ότι η εξέλιξη της Επιστήμης επιβεβαιώνει ή συμπληρώνει ή αναπροσαρμόζει ή πιθανόν και να απορρίψει την υφιστάμενη μια χρονική στιγμή, Επιστημονική Αλήθεια.
Θρησκευτική αλήθεια
Στο “Απόκρυφο Ευαγγέλιο” του Νικοδήμου στο κεφ. 3 δίνεται η απάντηση του Ιησού στον Πιλάτο “τι εστίν αλήθεια”.
Είπε ο Ιησούς : “η αλήθεια έρχεται από τον Ουρανό!”. Με απορία ο Πιλάτος είπε : “άρα η αλήθεια δεν υπάρχει πάνω στη γη”. Και ο Ιησούς του εξηγεί: “Πίστεψε ότι η αλήθεια είναι πάνω στη γη, ανάμεσα σ’ εκείνους, οι οποίοι, όταν έχουν τη δύναμη της κρίσεως διέπονται απ’ την αλήθεια και την ορθή κρίση”.
Στο δε κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο αναφέρεται : “ελήλυθα εις τον κόσμον ίνα μαρτυρήσω τη αλήθεια” .
Η αλήθεια των θρησκειών είναι δογματική, αξιωματική αδιαπραγμάτευτη.
Στον χριστιανισμό, η θρησκευτική αλήθεια φανερώνει τον ίδιο τον Θεό ως την απαρχή και συνέχεια της αλήθειας: «Εγώ ειμί η οδός και η αλήθεια και η ζωή» (Ιω. γ΄ 21).
Είναι αποδεκτό ότι μεγάλο μέρος της θρησκευτικής αλήθειας φαίνεται ότι δεν δύναται να τεκμηριωθεί με επιστημονικές διαδικασίες. .
Αλήθεια και Ελευθεροτεκτονισμός
“Τι κοινόν μεταξύ ημών; ” “Αλήθεια τις”.
Η Αναζήτηση της Αλήθειας είναι ένα από τα σημαντικότερα πνευματικά εργαλεία τα οποία χρησιμοποιεί ο Ελευθεροτεκτονισμός για την πραγμάτωση του κύριου σκοπού του που είναι η ηθική και πνευματική ανέλιξη των μελών του.
Η τελετουργία της Μυήσεως προετοιμάζει την τέκτονα για την συνεχή έρευνα αναζήτησης της Αλήθειας, όπως προείπε ο Αδ Mackey. Αυτό γίνεται γνωστό από την πρώτη στιγμή στον νεοεισερχόμενο:
“Ο Τεκτονισμός ουδέν θέτων όριον εις την Αναζήτησιν της Αληθείας“.
Η Αναζήτηση της Αλήθειας αναδεικνύεται και μέσα από τον Αποσυμβολισμό του Απολεσθέντος Λόγου.
” Η υψηλοτέρα ιδέα της Αλήθειας διαπνέει ολόκληρον το Τεκτονικό Σύστημα, συμβολίζεται δε δια του Λόγου και εκφράζεται δια της γνώσεως του Θεού “, αναφέρει ο Albert Mackey και συνεχίζει : ” Αλήθεια είναι η Γνώση της Θεϊκής και Ανθρώπινη Φύσης του Θεού και της Ανθρώπινης Ψυχής”.
Ο αποθανών πρώην Μεγάλος Διδάσκαλος της Εθνικής Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος Αδ. Στέφανος Παϊπέτης, το 1996 σε κείμενο του με τίτλο Τι είναι Ελευθεροτεκτονισμός, αναφέρει για την Αλήθεια: “Με την λέξη Αλήθεια εννοούμε την εσχάτη και αμετάβλητη Αλήθεια που διέπει το Σύμπαν ολόκληρο και την οποία οι άνθρωποι δεν μπορούν να συλλάβουν και να κατανοήσουν, παρά μονάχα κατά το ελάχιστο μέρος της και αυτό ακόμη θαμπό και παραμορφωμένο”.
Μέσα από τα Τυπικά του Α’ μέχρι και του Γ΄ Βαθμού εκπηγάζει ως βασική επιδίωξη του Ελευθεροτεκτονισμού η Αναζήτηση της Αλήθειας.
Μέσω συμβολισμών και αλληγοριών, μας καθοδηγούν για την αναζήτηση του Αληθούς, του Δικαίου του Καλού, κατευθύνοντας μας στην πρώτη βασική προτεραιότητα που είναι η αρχή της Επιστήμης της Ζωής, η αυτοσυγκέντρωση, η αυτογνωσία, η βαθιά και ειλικρινή γνώση του Εαυτού μας.
Η Αναζήτηση της εσωτερικής Αλήθειας, “..κατερχόμενοι εις το βάθος της Συνειδήσεως μας….”, αποτελεί το βασικό πρώτο βήμα για την αφύπνιση των εντός μας εσωτερικών-λανθανουσών δυνάμεων οι οποίες θα βοηθήσουν την ανύψωση της νόησης προς την Αλήθεια και την Τελειότητα.
Ο Ελευθεροτεκτονισμός στην Αναζήτηση της Αλήθειας θεωρεί ουσιαστική συμβολή όχι μόνο της νόησης αλλά και της ενόρασης, της διαίσθησης καθώς επίσης και των μεταφυσικών συλλήψεων.
Ο Αδ G. E. Lessing αυτή την αυτογνωσία την αποκαλεί, το κέντρο κάθε ανθρώπινης Σοφίας και η οποία αποτελεί την βάση και την αφετηρία κάθε προσπάθειας προς Αναζήτηση της Αληθείας. Ούτω η υπέρβαση του υλικού μηχανισμού και του ιστορικού υλισμού οδηγεί στην πληρέστερη κατανόηση αφενός του εξωτερικού και του εσωτερικού κόσμου και αφετέρου στην αλληλεξάρτηση του ανθρώπου με τον υπόλοιπο κόσμο.
Η Τεκτονική φιλοσοφία δεν αποδέχεται την Ύπαρξη την Απολύτου Αληθείας, ουδέποτε αύτη καθορίστηκε πλήρως, όπως δεν δέχεται ότι υπάρχει και το “Τέλειον”, στη ζωή.
Η Άπειρος του Θεού Αλήθεια είναι ακατανόητη στις πεπερασμένες διάνοιες του ανθρώπου.
Η Απόλυτος Αλήθεια ουδέποτε ανευρίσκεται ολόκληρη αυτή καθεαυτή, “… παρά μόνο τας ακτίνας αυτού….”. Εντός του ναού βρισκόμαστε σε μια αέναη Αναζήτηση της.
Ο Αδ Lessing γράφει: “Εάν ο Παντοδύναμος, κρατών εις την μίαν χείρα την Αλήθειαν και εις την άλλην την έρευνα της Αληθείας, μου έλεγε : Διάλεξε! Θα απαντούσα σε αυτόν: Παντοδύναμε Κύριε, κράτησε δια σε την Αλήθειαν και άφες μου την έρευναν της Αληθείας η οποία είναι για μένα καλυτέρα…..”.
Ο Ελευθεροτεκτονισμός για την Αναζήτηση της Αλήθειας βασίζεται στην Ελευθερία της Σκέψης και της Βούλησης, μη αποδεχόμενος δόγματα, δοξασίες και πιστεύω.
Ο Ελευθεροτεκτονισμός μιλά για μια συνεχή Αναζήτηση της Αλήθειας προσφέροντας στα μέλη του μεθόδους και πνευματικά “Εργαλεία”.
Δεν ισχυρίζεται ότι κατέχει ούτε καν μέρος της Απολύτου Αληθείας. Δεν γνωρίζει την ουσία, την λειτουργία και τα γενεσιουργά αίτια του Σύμπαντος. Επίσης δεν ισχυρίζεται ότι κατέχει την γνώση της φύσης του πνεύματος και των λειτουργιών αυτού.
Έχει πλήρη συναίσθηση εκείνου που έλεγε ο Αδ Γκαίτε: “Κανείς δημιουργημένος νους δεν εισδύει εις το εσώτατον της Φύσεως.”
Ο Ελευθεροτεκτονισμός θεωρώντας την Αλήθεια ως Ιδεώδες, ως Ιδέα, ως το Απόλυτο Φως, προτρέπει τα μέλη του να “εργάζονται” ακαταπαύστως για την Έρευνα – Αναζήτηση της Αληθείας.
Της δικής τους εσωτερικής Αλήθειας και την Συμπαντικής Αλήθειας.
Η πορεία αυτής της Αναζήτησης είναι μια πορεία Ζωής, μια πορεία πνευματικής ανέλιξης.
Μια πορεία η οποία εκφράζει και ταυτοποιείται πλήρως με το Πνευματικό Έργο του Ελευθεροτεκτονισμού.
ΠΗΓΕΣ
- Besant Annie, (2008), “Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ”, εκδόσεις ΔΑΜΙΑΝΟΣ, ΑΘΗΝΑ
- Κόλλια Ελένη, (2021), ” WALTER BENJAMIN , Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΗΣ ΠΡΟΘΕΣΗΣ & «ΚΑΘΑΡΗ ΓΛΩΣΣΑ» “, Διπλωματική Εργασία, ΕΚΠΑ
- Ναυπλιώτης Κ.Α. “Αλήθεια και πραγματικότητα από φιλοσοφική άποψη (προσπάθεια προσέγγισης)”,https://www.politischios.gr/
- Τζαζόπουλος Α. (1973), “Η ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΑ ΤΟΥ ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΥ”, εκδόσεις ΜΕΛΗΣ, ΑΘΗΝΑΙ
- ΑΤΡΑΠΟΣ, (2009), Σεπτή Στοά “ΚΙΜΩΝ”, ΛΑΡΝΑΚΑ
- https://el.wikipedia.org/
- https://eclass.hmu.gr/
- https://filosofikipoliteia.blogspot.com/
- www. hegel-platon