Το Περιβάλλον ως πεδίο τεκτονικής Σκέψης και Δράσης
“Κοίταξε βαθιά στη φύση και τότε, θα καταλάβεις τα πάντα καλύτερα” , ( Albert Einstein)
Ο Τεκτονισμός ως ένα αυθύπαρκτο ηθικοφιλοσοφικό παγκόσμιο σύστημα, είναι το μέσον το οποίο δύναται, μέσω της φιλοσοφικής Σκέψης και του Ορθού Λόγου, να οδηγήσει στην επίλυση των προβλημάτων της ζωής όχι μόνο στο πνευματικό αλλά και στο υλικό επίπεδο.
Η τεκτονική Διδασκαλία, ως γνωστόν, βασίζεται σε ένα σύστημα Ηθικής το οποίο έχει ως κύριο σκοπό την ηθική και πνευματική ανύψωση των μελών του και μέσω αυτών, την τελειοποίηση της ανθρώπινης κοινωνίας.
Το σύστημα αυτό διαμορφώνεται, τόσο από τις λειτουργίες του φυσικού περιβάλλοντος οι οποίες αναδεικνύουν ένα ισχυρό πλαίσιο Αρχών και Αξιών, όσο και από την ανθρώπινη κοινωνία, στην Ηθική της οποίας παρεμβαίνει ουσιαστικά.
Η Ηθική είναι ένα σύνολο ηθικών αντιλήψεων οι οποίες επικρατούν σε μια δεδομένη κοινωνία μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο, δηλαδή με την ανθρωπολογική και περιγραφική έννοια, υπόκειται σε μεταβολές που εξαρτώνται από την κοινωνία στην οποία εφαρμόζεται.
Παράγοντες οι οποίοι επηρεάζουν το κοινωνικό σύνολο δύναται να επιφέρουν αλλαγές και στο περιεχόμενο της Ηθικής.
Ένας τέτοιος καθοριστικός παράγοντας είναι και ο Ελευθεροτεκτονισμός, η διαχρονική και συνεχής παρουσία του οποίου στην ανθρώπινη κοινωνία, δύναται να παρέμβει ουσιαστικά στη διαμόρφωση του περιεχομένου της Ηθικής.
Η επικρατούσα σήμερα Ηθική περιλαμβάνει, σε μεγάλο βαθμό τόσο ανθρωποκεντρικές όσο και οικοκεντρικές αντιλήψεις σχετικές με τη Φύση.
Στο πλαίσιο των οικοκεντρικών Αρχών και Αξιών συνυπάρχουν και εκφράζονται αρμονικά η Σοφία, η Ισχύς και το Κάλλος, βασικές προϋποθέσεις για την οικολογική ισορροπία και την περιβαλλοντική αειφορία.
Βάσει αυτών των αντιλήψεων η Φύση έχει εγγενή Αξία, έχει αυταξία, (Naess, 1973).
Ο Ελευθεροτεκτονισμός μέσω των κειμένων του αναγνωρίζει την “Φύση” ως μέγιστη αρχέγονη Αξία ταυτίζοντας την με τον βασικό στόχο του: την Αναζήτηση του “Φωτός”.
Αναφέρεται στα βασικά τεκτονικά κείμενα : “….δυνάμεθα όμως να ίδωμεν τας ακτίνας αυτού(του Φωτός), μελετώντας την Φύσιν, παρατηρούντες τα φαινόμενα, …και ιδίως εναρμονίζοντας τους εαυτούς μας προς τον Παγκόσμιον Ρυθμόν “.
Μια φράση υψηλής τεκτονικής διδασκαλίας.
Η προτροπή του Ελευθεροτεκτονισμού προς τα μέλη του “να μελετήσουν την Φύσιν, παρατηρούντες τα φαινόμενα”, στοχεύει στο να αναδειχθεί ότι οι νόμοι της Φύσεως εξασφαλίζουν αενάως, την ισορροπία, την τάξη και την αρμονική λειτουργία του “‘Κόσμου”, των όντων, εμβίων και αβίων.
Μια μελέτη η οποία καθορίζει την πορεία προς το Φως.
Σε ποια Φύση όμως αναφέρονται τα τεκτονικά κείμενα;
Αναφέρονται σε κάθε τι που μας περιβάλλει, ορατό και αόρατο, στον υλικό και τον πνευματικό κόσμο και μέσα στην Αρμονία αυτού του “Κόσμου” αναζητούμε “τας ακτίνας του Φωτός, παρατηρούντες τα φαινόμενα”. Αναζητούμε δηλαδή την Τελειότητα των διαδικασιών υλικών και πνευματικών και τους νόμους που την περιβάλλουν.
Τους νόμους της Ζωής .
Οι νόμοι της Φύσεως συνυπάρχουν με τους νόμους του Πνεύματος. Βοηθούν δε ώστε το Πνεύμα να διατηρείται σε ύπαρξη, να εκδηλώνει τις δυνατότητες του και να εξελίσσεται σε ανώτερα επίπεδα.
Συνεπώς, Φύση και Πνεύμα αποτελούν ένα ενιαίο και αρμονικό σύνολο, η ισορροπία του οποίου προσφέρει δυνατότητες μελέτης, πνευματικής αναζήτησης και τελικά εξύψωσης του Πνεύματος.
Θρησκευτικές, φιλοσοφικές και τεκτονικές ρήσεις αναφέρονται στο Φως ως κινητήρια δύναμη της Φύσης, του Σύμπαντος, όντας το “Παν” από το οποίο δημιουργήθηκαν τα πάντα!
Είναι το αρχικό αίτιο από το οποίο εκπορεύονται ο υλικός και ο πνευματικός κόσμος, η ύλη και το πνεύμα. Οι νόμοι της Φύσεως και οι νόμοι του Πνεύματος είναι απόρροια και εκπόρευση της μιας και ενιαίας ουσίας, (Θανασουλόπουλος, 1988).
Στη “ΓΕΝΕΣΙΣ” διαβάζουμε :
” Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν ἡ δὲ γῆ ἦν ἀόρατος καὶ ἀκατασκεύαστος, καὶ σκότος ἐπάνω τῆς ἀβύσσου, καὶ πνεῦμα Θεοῦ ἐπεφέρετο ἐπάνω τοῦ ὕδατος. καὶ εἶπεν ὁ Θεός· γενηθήτω φῶς· καὶ ἐγένετο φῶς. “
Εμφανίστηκε το Φως, η πρώτη μεγάλη Οικολογική Αρχή!
Συμβολικά και η πρώτη μεγάλη, η μέγιστη Τεκτονική Αρχή!
Το Φως, η κινητήρια δύναμη του Σύμπαντος, το Παν από το οποίο δημιουργήθηκε κάθε τι που υπάρχει.
Το Φως, το ένα, το μοναδικό, το αιώνιο, το απέραντο, το αμέτρητο, αυτό που εκδηλώνει, τις φυσικές και πνευματικές δυνάμεις στους κόσμους, με διάφορους τρόπους, πότε εδώ και πότε εκεί, κατά τον Ένγκελς.
Ο Ελευθεροτεκτονισμός οφείλει μια ολιστική μελέτη της Σοφίας και της Αρμονίας του “Κόσμου” μας. Του Μακρόκοσμου, της Συμπαντικής Αρμονίας-του Παγκόσμιου Ρυθμού και του Μικρόκοσμου, με το “…κατερχόμενοι εις το βάθος της Συνειδήσεως…”.
Ο Ελευθεροτεκτονισμός μέσω της Σοφίας, της Ισχύος και του Κάλλους που πρεσβεύει, πρέπει και οφείλει να δράσει για την φυσική και πνευματική εξασφάλιση της διατήρησης και οικολογικής ισορροπίας του “Κόσμου” μας.
Έχοντας ο ίδιος δημιουργηθεί και βασιστεί στο ΦΩΣ και στην εξ αυτού προερχόμενη Σοφία πρέπει και οφείλει να αναδείξει και να πρωτοστατήσει, εντός της ανθρώπινης κοινωνίας, στην αποκατάσταση της παγκόσμιας Ισορροπίας και Αρμονίας της “Φύσης”.
Ο Αδ Καζαντζάκης γράφει στον Ζορμπά του: ” Είναι θανάσιμο αμάρτημα να βιάζεις τους αιώνιους νόμους, έχεις Χρέος να ακολουθείς τον αθάνατο ρυθμό με εμπιστοσύνη”. Αυτός ο βιασμός των αιώνιων νόμων συντελείται…. τόσο στο φυσικό όσο και στο πνευματικό περιβάλλον. Η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος και η υποβάθμιση των ηθικών Αρχών και Αρετών είναι “θανάσιμα αμαρτήματα”. Είναι καταστροφικές παρεμβάσεις στο μεγαλείο της Αρμονίας του “Κόσμου”.
Παρεμβάσεις οι οποίες σήμερα δημιούργησαν την κλιματική-οικολογική κρίση, η οποία αντιμετωπίζεται πλέον ως κοινωνικό και πολιτισμικό φαινόμενο: κατανοούμε το περιβάλλον, τη φύση αλλά και την οικολογική κρίση μέσα από την κουλτούρα μας, το πολιτισμικό μας υπόβαθρο αλλά και αλληλεπιδρούμε με το περιβάλλον ανάλογα με τον τρόπο που έχουμε μάθει να ερμηνεύουμε τον κόσμο και τα ερεθίσματα που μας στέλνει, (Σκορδούλης, Σωτηράκου, 2005).
Στο κρίσιμο αυτό σημείο της ανθρώπινης επιβίωσης ο Ελευθεροτεκτονισμός έχει τα πνευματικά εργαλεία για να πρωτοστατήσει στην πνευματική αφύπνιση της ανθρώπινης κοινωνίας και στη διαμόρφωση μιας νέας κουλτούρας με στόχο την επικράτηση της Οικολογικής Αρμονίας και του Κάλλους στον “Κόσμο” μας.
” Ομολογουμένως τη φύσει ζην, τουτέστιν κατ’ αρετήν ζην”, (Ζήνων)
ΠΗΓΕΣ
- Θανασουλόπουλος Κ. (1988), “Τεκτονισμός και Περιβάλλον”, περιοδικό “είπον”, τ 3, ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΑΝ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, Θεσσαλονίκη
- Σκορδούλης Κωνσταντίνος, Σωτηράκου Μαρία, (2005), “ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ, ΕΠΙΣΤΗΜΗ & ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ”, εκδόσεις Leader Books, Αθήνα.
- Naess (1973), “The shallow and the deep long-range ecology movement”, Interdisciplinary Journal of Philosophy.
- R. W. Bro. Daniel Morgenstern, (2017) ” NEW WAYS TO A MORE HUMANE FUTURE HORIZONS FOR A SOCIAL CONTRACT AND A ECOLOGICAL PACT “, Israel Freemasonry and Ecology
